၁)
အခုဆို
ငါ့စိတ္ရြက္ျပတ္ေတာမွာ
အေတြးေလးေတြ ကဗ်ာစ်ာန္သင့္
ခေရအျဖစ္ ပြင့္တယ္။
(၂)
သူက
သာမန္မိန္းကေလး တေယာက္
ဒါေပမယ့္ တန္ခုိးရွင္
ေသာက အၾကိဳအၾကားထဲက ငါ့ကို
ဆြဲထုတ္ကယ္တင္ခဲ့တယ္။
(၃)
အတိတ္မွာေတာ့ ငါက
ေနဝင္ေနထြက္တိုင္း
ကုိယ့္ေပ်ာ့ကြက္နဲ႔ကုိယ္ ထုိင္းမွိႈင္းခဲ့တဲ့သူ။
(၄)
ဒီလိုနဲ႔ အမွတ္မထင္
သက္တန္႔မီးေရာင္ေရွ႕ ေျခလွမ္းအေကြ႕
နိမိတ္ဆန္းတခု ေတြ႕လိုက္တယ္။
လူ႔ဘဝကုိ သုညလို႔ အပုပ္ခ်ခဲ့သူတေယာက္
‘ခေရ’ရိပ္ရဲ႕ေအာက္မွာ
ဘဝအဓိပၸါယ္မ်ားစြာ ေကာက္လို႔။
ေလာကဓံပီး သြားတဲ့ ငါ့ေျခရင္းမွာလည္း
ဒုကၡ ‘ပါးျပင္း’ေတြ ခယဝပ္ဆင္းလို႔။
(၅)
ဒီလိုနဲ႔
ရွႈပ္ရွႈပ္ေထြးေထြး အရာ… ‘ကံ’ဆိုတာရဲ႕
မ်က္ႏွာသာေပး ကစားကြက္မွာ
အားတက္သြားျပီး ငါေၾကြးေၾကာ္မိတယ္။
“ငါ့ဘဝက ဘယ္ေတာ့မွ မရွံဳးဘူး။
သူ႔ သံေယာဇဥ္ေနဝန္း၊
အေနာက္ဘက္ဆီ မယြန္းသေရြ႕။”
(၆)
လက္ရွိအေျခအေနလား?
မနက္ေစာေစာစီးစီး
ႏွလံုးသားက အခ်က္ေပးတယ္
သြားတက္ေလးနဲ႔
တသက္မေဝးခ်င္ဘူးတဲ့။
လက္ရွိအေျခအေနလား?
ကဗ်ာေရးေနရင္းနဲ႔
မ်က္လံုးမ်ားက သူ႔ပံုရိပ္ဆီ ထြက္ေျပးတယ္
ဦးေႏွာက္ အမိန္႔ေပးမွႈစနစ္ကုိ
တစံုတေယာက္က အႏုနည္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ပစ္သတဲ့။
(၇)
ေက်ာင္းေနတုန္းက
အေရးပါတဲ့ စာေတြေဘးမွာ
ခေရပြင့္ ျပခဲ့ၾကတယ္။
အခု ငါ့အျဖစ္က
ေက်ာ္လႊားခံေနရတဲ့ ဖတ္စာ
ခေရပြင့္ေလးေရ
ငါ့ဘဝ ထဲကုိခုန္ခ်
ငါအေရးပါေၾကာင္း ျပလွည့္ပါ
No comments:
Post a Comment